Van Triaxcastelas naar Portomarin

De nacht verliep nogal beroerd. Eerst te warm , ik slaap meestal alleen in een lakenzak, en tegen 2 uur werd het fris. Ik kreeg in het donker het schuifraam niet zonder lawaai dicht zat ergens vast dus het werd steeds frisser. Mijn fleece vest aan trekken hielp maar even. Ik kreeg steds weerkramp in mijn onder benen.l, en dan moet ik mijn bed uit om effe te staan. Ook kreeg ik steeds meer last van jeukende bultjes Eerst rond de enkels, toen mijn boven armen en tussen de vingers. Dan denk je al snel aan bedwansen. Toen ik hier aankwam had ik al verscheidende bultjes rond mijn broekband. Tegen half 8 toch maar opgestaan de lopers waren al weg, en de herbergier de bultjes laten zien. Hij blijkt erg allergisch voor de beten van de bedwans en dus iedere dag worden alle kamers en bedden gereinigd. Maar hij zei meteen al dat het geen bedwans was. Hij liet mij zijn beten van de bedwans zien die hij ooit opliep, dat is toch een stuk heftiger. We hebben uitgebreid rond het bed gezocht, ze kunnen alleen kruipen en niet springen. Maar zowel tussen de lakens als ook in mijn lakenzak was niks te vinden. Waarschijnlijk zijn het kattenvlooien. Op verschillende terrassen waar ik gistermiddag effe zat zaten vermagerde katten, echte vlooien dragers dus. De herbergier Emanuel had een creme voor me tegen de jeuk. Dat lijkt te helpen en ik heb zelf een tube gehaald in Samos het 1e dorp waar ik door heen kwam. Bij een bedwansen besmetting moet je in een herberg al je kleding meteen laten wassen en je tassen buiten reinigen. Ik zag de bui al hangen en dacht vandaag niet meer verder te kunnen. Dat viel mee dus. Rond 9 uur op de fiets. Samos het volgende plaatsje is 9 km verder. Net buiten het dorp hoor ik een metalen knappend geluid. Een spaak in het achterwiel blijkt gebroken, gelukkig niet aan de kant van het kettingwiel. Daar kun je alleen bij als je de kettingbladen kunt verwijderen en daar heb je speciaal gereedschap voornodig. Of je kan een noodspaak dmv een touwtje gebruiken dat heb ik net als 2 spaken wel mee. Niet nodig gelukkig. Mijn achterrem ging ook meteen licht aanlopen, toch een beertje slag in het wiel. Na raadplegen van Maarten mijn broer toch door gefietst en de remkabel wat laten vieren, de overige spaken op spanning gecontroleerd en gewicht van achteren naar mijn voortassen verplaatst. Ik heb nu mijn gereedschap (ruim een kg) in een voortas en wat extra water er bovenop. Na een uur en de eerste 7% helling, in Samos (er is ook een Grieks eiland met dezelfde naam). Hier is een groot klooster met nog maar een paar monniken. Je krijgt er ook een  ( grote) stempel. En ik heb er meteen een 2e stempelboekje gekocht. De mijne zit bijna vol door het verplichte  minimaal 2 x stempelen per dag. In Samos staat bij een klein kerkje bijna tegenover het klooster een hele grote Cypres die volgens de verhalen 1000 jaar oud is. De stam diameter heb ik geschat op 90 cm. Voor 1000 jaar is deze boom dan wel heel langzaam gegroeid. De Juniperussen in Arizona in de VS die onder zeer extreme droge omstandigheden groeien zijn wel zo oud  Een paar honderd jaar is waarschijnlijker. Bij een lokale apotheek, (ieder beetje dorp heeft minstens 1 apotheek en vaak meerdere) een tube creme tegen jeuk door insectenbeten gehaald. Het lijkt wel wat te helpen.. Daarna snel weer verder er wachtte nog 2 hellingen van 5 km tot 8 % en een kortere tot 9%. Dat was ploeteren gelukkig nog niet te warm en af en toe wind, soms stond die juist tegen me maar het verkoelt wel. Na weer een uur of wat ploeteren in Sarria een rechtlijnige stad met veel hoogbouw een tortilla aspergus (omelet met asperge) gegeten. Ook lekker.  in een supermarkt nog wat crossants gehaald. Door naar Paradela dat weer aan de andere kant van een berg ligt. Ook weer veel klimwerk. Wat als 2 km beschreven staat is toch vaak een veel langere klim, ik weet niet goed wat de schrijver van het route boekje als begin van een klim neemt. Onderweg zag ik regelmatig rondbcirkelende roofvogels maar ook een grote groep ooievaars.  Paradela is een klein dorpje waar de weg omhoog blijft gaan. In een cafeetje even gezeten met een koude cola.. Mijn colafles viel gisteren op een helling van de fiets en explodeerde zowat. 2/3 was er nog over. Ook mijn drogende handdoek was los geraakt maar onder het zadel blijven hangen gelukkig.. na de stop eenndit keer een korte klim vooral helling af. Heerlijk zoeffend naar Portomarin. Dit ligt boven een stuwmeer maar het orginele dorp lag er in. De belangrijke gebouwen zijn steen voor steen afgebroken en hogerop weer herbouwd.  Hier en daar kun je nog het steen nummer zien. Alleen zijn de straten nu breder dan in het oude dorp. Bij laag water kun je nog resten van een oude aanleg steiger zien. Ik zit nu in een albergue uit 2014. Een prive zaakje zoals hier veel meer ziet. Er staat een grote kerk zowat op het hoogste punt en stadsplein vernoemd naar jawel Sant Nicolas. Ik wilde effe binnen kijken de mis was net begonnen. Binnen 25 min.  was de volledige dienst al afgelopen. Dat is pas efficient! Tegenover de kerk zijn diverse cafes en restaurants zoals in een katholieke omgeving gebruikelijk is. Na de kerk het cafe in. Ik kreeg rijst met gebakken eieren en tomatensauce als voorgerecht en vis met friet als hoofdgerecht en yogert toe. Nog even de spaken nalopen en vanavond op tijd naar bed. Morgen hoop ik weer flink verder te komen. Ik heb voor woensdag tot zaterdag al een hotelkamer in Santiago geboekt.i.v.m de naamdag van St Jacob de 25e wordt het druk en zitten veel hotels/ hostels vol

wordt vervolgd

groeten