Van Clermont naar Marines en Fremencourt

5 september 2020 - Marines, Frankrijk

Na een prima nacht eerst goed ontbeten en tegen 9.30 zaten we weer op de fiets. Een stukje terug naar In het stad waar de route meteen al eerst 500m stevig omhoog ging en buiten het dorp 3 km lang met 7% stijgt. Na 15 km in het dorp Moy vlak voor een 3 km lange en 10% helling koffie gehaald. Veel keus in horica was er niet en we kwamen in een slecht onderhouden cafe terecht. De cafe baas had wel een masker voor maar veel klanten niet of maar deels. Ook werd er weer gekust en dat in een covid oranje zone. Men doet maar wat. De weggebruiker hier vonden we ook minder vriendelijk. Beetje lomp zelfs. Meestal krijgen we elders wel de ruimte op de weg, hier niet. Hier in Frankrijk staat op veel vaak kleine kruispunten een stopbord. Met de fiets is dat niet te doen. Stoppen en afstappen en verder. Als er geen andere verkeer is vind ik stoppen niet zinvol. Ook staan er soms midden in een dorp een verkeersregel instalatie (fouttief ook wel stoplicht genoemd). Dan moet je voor rood stoppen terwijl er geen voetganger of auto te zien is. Het zal wel een verkeersremmende maatregel zijn, maar je staat er dan wel een beetje voor joker bij. Via allerlei weggetjes of doorgaande wegen soms een langer stuk vrij vlak en plaatsen als Moy, Meru, Henonville en de bossen van parc Naturel Regional Vexin. Verder gefietst. Vecin: de naam komt van een Gallische  bewonersgroep die hier ooit woonde. In Hemonville staat een groot classiek symmetrisch Chateau) waar vandaag een bruilofts feest gehouden werd.

Rond 17 uur in Marines. Dat heeft 2 hotels. Allebei pas na 19 uur bereikbaar. Typisch Frans. In NL en Belgie zijn hotels gewoon overdag bereikbaar.

Wij dachten in Marines te blijven, na   60 km met 2 x 7%, 1 x 10% en tig wat kleinere hellingen met wind tegen vonden wij het welletjes. Met 40 km naar beneden is dan wel weer leuk maar er wordt erg hard langs je gereden. Een enkeling wacht tot een tegenligger voorbij is maar er zijn er ook die vlak langs je scheuren en net voor de tegenligger weer naar rechts sturen. Niet echt prettig. Veel van die drukkere wegen zijn niet te vermijden helaas.

Zit je op het terras in Marines uit gebreidt aan een 2e pul bier te wachten tot de hotels hier de telefoon op nemen hoor je tegen 19 uur dat ze beide vol zitten. Met 2 grote pinten op naar Fremencourt. Steile heuvel af en meteen dan andere kant weer omhoog. Geen electr ondersteuning dus met 4 a 5 km omhoog pff. We zijn er gekomen.

Het Grance chambre d'hotel in Fremencourt.     Blijkt al sinds 1728 in de familie en is de 13e generatie. Een beetje kruip door sluipdoor hotel. Voor 15 euro pp een menuutje gegeten het hotel komt op 90 voor 2. Best een luxe tent hier. Als moderne pelgrim hoef je ook niet lux te eten. Ik heb het bij water en het menu gehouden. Harm was meer van de wijnen. In plaats van eend volgens de dagschotel (die was op) kregen we een stukje lamsbout met aardappeltjes , geen groenten. Het was prima. Maar minder lux was ook prima geweest.

Tot zo ver vandaag

groeten

Foto’s

1 Reactie

  1. Bert:
    6 september 2020
    Ach ach.
    Wat een geklim voor de mannetjes. En met name voor de knar zonder ondersteuning. Ik word al heel erg moe wanneer ik het lees. Maar nogmaals; de moderne pelgrim leert op deze manier te lijden, waarna zelfs de meest eenvoudige maaltijd als een 4 sterren hapje ervaren kan worden. Leren gelukkig te zijn met het eenvoudige, met weinig. Dat is de kern van deze beleving lieve lezertjes.

    En wat gaat er door de Noordmankoppies heen denk je dan, bij al die kilometers en bij weer een helling? Of belanden zij al trappend in een zalig niets, een heerlijke leegte, even weg van de verontrustende realiteit van alle dag. Mogelijk is dat wat Luc zoekt; de complexheid van het leven teruggebracht tot de kern; verplaatsen, een slaapplek, wat te eten.

    Overigens is jullie huidige regio niet echt fijn om te fietsen lezen we. Veel autoverkeer en weinig kleine paadjes. Bovendien (was ons ook al opgevallen in Frankrijk), te vaak onbeschoft wegverkeer gedrag. Het is ons favoriete land bij lange na niet meer na vervelende ervaringen. Maar natuurlijk: Er wonen natuurlijk ook fijne mensen, zoals ene Cool Hand Harm! En het is nog steeds op veel plekken gezegend met indrukwekkende natuur en historie. Daar lezen wij nu iedere dag met veel genoegen over met dit blog van Luc. Mijn oude vriend heeft daar een goed en rijk oog voor.

    Mannen, mooie tocht vandaag en let goed op bij het fietsen door Covid-oranje gekleurde gebieden....