3e dag Santiago de Compostella en A Coruna

Na het ontbijt eerst op zoek naar een reisbureau voor het boeken van een treinreis naar huis. Bij het 1e reisbureau deden ze geen internationale trein reizen. Bij de 2e hadden ze een storing in de automatisering en dat was hopelijk s middags voorbij maar ik kon ook bij het station een terugreis boeken. Ik ben naar het station gefietst dat is ook vlakbij waar ik mijn fiets kan afleveren voor de terugreis per vrachtwagen. Het station ligt een stuk lager maar ook hier is een lift waar je met de fiets in kunt. De man aan het loket vertelde me dat zij geen eurorailpas (het goedkoopste ticket) dat zij die niet verkochten, maar ik moest bij de informatie balie zijn. Die vrouw vertelde me dat zij alles weet over vertrek tijden en routes in de regio maar niks verkocht. Terug naar de kaartverkoop balie. Nee zij verkochten geen internationale treinpassen dan moet ik door reizen naar het noord westelijk gelegen Coruna, een half uur per trein. Ik heb weinig keus. Daarna ben ik eerst mijn fietstassen gaan her inpakken. Alles zo veel mogelijk in 3 tassen gedaan. Ik hou alleen de stuurtas en een grote tas bij me. Vanaf 3 uur kon ik de fiets inleveren. In de p. kelder van hotel Mexico is een hoekje ingericht om fietsen te stallen die ongeveer 1 x per week worden opgehaald. Alle tassen, helm en tent gingen in een grote doos die dichtgeplakt en gelabeld opgeslagen wordt. Van het hotel is het 5 minuten lopen naar het station. Kaartje naar Coruna gekocht en met een soort TGV ben je in 30 min. in Coruna. Deze stad ligt aan de kust en was voor de Romeinen al een belangrijke haven. Hier staat de vuurtoren van Hercules. Met stip op één: de Torre de Hercules. Alleen al om naartoe te wandelen en te aanschouwen. Wandelend over het schiereiland van A Coruna zie je de toren al van ver. Helemaal aan het einde, op het meest noordwestelijke punt van de stad, staat de vuurtoren fier aan de kust. Met zee aan drie zijdes heeft de wind hier vrij spel, wat zorgt voor een ruige zee. Met veel kabaal stortten de golven zich voor de vuurtoren neer. De historie is indrukwekkend. De toren bestond al in de tweede eeuw na Christus! De toren is 55 meter hoog, maar door zijn ligging op een heuvel torent hij 120 meter boven zee uit. De toren van Hercules is de oudste nog functionerende Romeinse vuurtoren ter wereld!

Maar dit terzijde, ik kon er helaas niet naar toe. Lag te ver van het station. Toen ik het ticket eindelijk geregeld had was het half 7 en de treinen rijden s avonds nier meer zo vaak en na bierje in een typisch Spaans cafe waar ik spontaan ern kopje soep kreeg, ben ik met de trein van rond 8 uur terug naar Santiago gegaan.
Dat ticket en de eurorailpas was nog een heel gedoe. De man achter het enige loket voor internationale treinreizen sprak geen Engels en vond dat ik Spaans moest spreken, Hij was nogal bot (eigelijk de enige Spanjaard in 4 weken tijd die zo reageerde. En dat voor een official van de spoorwegen. Meestal kom ik met wat Spaans en Engels er wel uit., maar uiteindelijk schreef hij een Eurorailpas uit en maakte tot de Franse grens te Hendaye en daarna tot Parijs de noodzakelijke reserveringen. Vanaf Parijs kon hij dat niet zei hij. Ik heb een overnachting in Hendaye nodig omdat de trein daar na een rit van 12 uur rond 21.30 aankomt en de volgende trein s morgens om 7 uur gaat. Dus nabij het station een hotel, met ontbijt om 6 uur, geboekt voor 69 euro. Terug in Santiago nog wat gegeten. Men eet hier altijd tot laat op de avond dus keus genoeg. Op het plein was weer een optreden van dit keer een groot concert met de naam A Rianxeira, met een zangeres en zanger, mooie stemmen en later nog een dans demonstratie van 2 dansers. Echt weer een mooi optreden. Zie de fotos. Rond 12 uur was dat afgelopen en voor mij tijd om naar het hotel te gaan.